بازی درمانی به شیوه فیلیال

ارسال شده توسط: samitoys - در تاریخ 1398-01-15

بازی درمانی به شیوه فیلیال

این شیوه مداخله روشی کوتاه مدت است، و ترکیبی از بازی درمانی و خانواده درمانی است. درمانگر خانواده را آموزش می دهد و بر فعالیت آنان نظارت می کند، و والدین جلسات بازی درمانی کودک محور را با فرزندان خود تشکیل می دهند. اغلب این جلسات در خانه و بدون نظارت مستقیم درمانگر انجام می شود.

هدف این روش کمک به والدین در فراهم آوری محیطی امن و پذیرفتنی برای کودک است که در متن آن کودک بتواند به راحتی و با فراغ بال عواطف و احساسات خود را بیان کند. از دنیای اطراف خود ادراک مناسبی بدست آورد، مشکلاتش را حل کند و به خود و والدینش اعتماد بیابد. از خانواده های شرکت کننده انتظار می رود که مهارتهای مناسب ارتباطی را کسب نمایند و ارتباطات درون خانواده را با استفاده از مهارت های مقابله و شیوه های حل مسئله استحکام بخشند. درمانگر مهارت های اساسی و مورد نیاز والدین برای مداخله را در چهار جلسه به آنان آموزش می دهد، این چهار جلسه شامل ساختاردهی، گوش دادن به شیوه همدلی، بازی تخیلی کودک محور، و روش های محدود کردن وضعیت ها است. در انتهای جلسات آموزشی، جلسه ای برای انجام تمرینی بازی انجام می شود که در آن درمانگر نقش کودک را ایفا می کند. در ضمن این جلسه مهارت های مربوط به ارائه بازخورد و هر آنچه که از والدین انتظار می رود که در زمان جلسه انجام دهند، کاملاً به آنان آموزش داده می شود.

والدین جلساتی را با کودک آغاز می کنند. جلسات بازی در ابتدا برای یک کودک و یک والد طراحی می شوند و پس از آن می تواند کل اعضای خانواده را در بر گیرد. درمانگر جلسات اولیه را مشاهده می کند و بازخوردهای مناسب را به والدین ارائه می دهد. به محض اینکه والدین احساس آرامش و اعتماد به نفس بیشتری در زمان انجام مداخله بدست آوردند می توانند جلسات را به صورت مستقل در خانه انجام دهند.

درمانگر و والدین جلسات دوره ای برای بحث و گفتگو در نظر خواهند گرفت تا از این طریق مشکلات احتمالی خانواده را حل کنند، این کار باعث می شود تا مهارت های کسب شده ارتقاء بافته و به مسائل زندگی روزانه نیز تعمیم بیابند. این شیوه توسط وان فلیت(۲۰۰۰) برای خانواده هایی که مبتلا به بیماریهای مزمن هستند توضیح داده شده است. اما اصول این روش در دهه ۶۰ میلادی توسط دکتر لویز گارنی و دکتر برنارد گارنی ایجاد شد. درمانگر به والدین کمک می کند تا ادراک عمیق تری از کودکشان بدست اورند. بازی درمانگر محتواهای مربوط به واکنش والدین را شناسایی می کند و با استفاده از شیوه های حل مسئله به انان کمک می کند. این شیوه نه تنها برای انجام درمان بلکه به عنوان نوعی پیشگیری از مسائل و مشکلات خانواده  نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد. چون در نهایت هدف این روش این است که مداخلات در خانه و توسط والدین و با استفاده از اسباب بازی های موجود در منزل انجام شود بنابراین، بازی درمانگر فیلیال اتاق بازی نسبتاً معمولی را تشکیل می دهد تا والدین و کودکان در زمان شروع جلسات در خانه به یکباره شاهد تغییرات بسیار زیادی میان امکانات موجود نشوند.

تنظیم فضای مناسب برای انجام بازی درمانی به شیوه فیلیال

محیط ایده آل برای انجام بازی درمانی به شیوه فیلیال یک اتاق بازی به همراه فضایی مناسب برای انجام مشاهده و آینه های یک طرفه می باشد که از پشت آن بتوان به راحتی به مشاهده پرداخت. از آنجا که اغلب افراد نمی توانند تحت شرایط ایده آل اقدام به انجام فعالیت کنند، روش های دیگری برای انجام این شیوه ذکر می شود. اگر تنها یک اتاق برای انجام بازی وجود دارد، می توان با استفاده از تمهیداتی آن را به مکانی برای بازی و مکانی برای مشاهده تبدیل کرد. بخش مشاهده می تواند توسط والدین در زمانی که درمانگر با کودک بازی می کند به منظور مشاهده نحوه انجام فعالیت مورد استفاده قرار گیرد و برعکس در زمانی که والدین مشغول انجام بازی با کودک هستند، درمانگر مشاهده کند و پیشنهادات خود برای اصلاح را به والدین ارائه دهد. چنین فضای مناسبی برای مشاهده را می توان با استفاده از مبلمان و وسایل خانه شکل داد. به عنوان مثال یک میز مطالعه را می توان در انتهای اتاق قرار داد، یک یا دو صندلی را در کنار آن گذاشت. این میز محدودیت مکان بازی برای کودک را نیز مشخص می کند و اگر کودک چنین محدودیتی را درک نکرد می توان این امر را برای او توضیح داد. درمانگرانی که این شیوه را مورد استفاده قرار داده اند، گزارش مبنی بر عدم پذیرش این روش توسط کودکتن ارائه نداده اند.

اگر فضای تحت اختیار شما واقعاً محدود است، می توانید از شیوه های دیگری استفاده کنید. با قرار دادن یک ملحفه یا پتو در گوشه ای از اتاق و قرار دادن اسباب بازی ها بر روی ان می تونید یک اتاق بازی سریع و راحت بسازید. محدوده پتو می تواند به عنوان محدوده فضای اتاق بازی توسط کودک در نظر گرفته شود. پس از اتمام جلسه بازی می توان پتو و اسباب بازی های درون آن را تا کرده و تا زمان جلسه بعدی در کمد و یا فضای مشابه قرارداد. اکثر مفاهیم و موضوعات مرتبط با بازی درمانی متمرکز، مخصوصاً بازی درمانی شناختی رفتاری، با استفاده از یک مدل پزشکی تدوین شده اند و بر موضوعاتی مانند بیماری و درمان تأکید دارند. و بازی به عنوان یک تکنیک در بخشهایی از درمان به کار برده می شود، نه عنصری مستقل و شفا بخش که حق واقعی آن است. به نظر می رسد که میان تعاریف بازی به عنوان یک فرایند و کاربرد آن در روش ها و اصطلاحات درمانی تضادهایی وجود داشته باشد و کنترل بازی از کودک گرفته شده باشد.

در هر حال شیوه فیلیال بازی درمانی به نظر مناسب می رسد و مهارت های خلاق یک بازی درمانگر کارآزموده می تواند احساس اعتماد به نفس را در والدین ایجاد کند.

برگرفته از کتاب بازی درمانی (نظریه ها، انجام پژوهش و روش های مداخله)