محیط درمانی

ارسال شده توسط: samitoys - در تاریخ 1398-01-23

محیط درمانی

محیط درمانی و اتاقی که مداخله در آنجا انجام می شود بایستی اتاقی کاملاً اختصاصی باشد و برای موارد دیگر مورد استفاده قرار نگیرد. این فضا باید از نظر درجه حرارت، روشنایی محیط، تهویه و نیز داشتن پنجره و چشم انداز مناسب مشکلی نداشته باشد. پوشش کف نیز باید مورد توجه باشد. با توجه به مشکلاتی که فرش ممکن است در ضمن بازی برای کودکان ایجاد کند(مانند ساییده شدن دست و یا پای کودکان ضمن انجام بازی و خراشیدن و سوختگی سطحی آن) کف پوش های چوبی و یا کف پوش های پلاستیکی توصیه می شود. باید در گوشه هایی از فضای اتاق بازی تشک های غیر قابل سر خوردن قرار دادتا تنوع بازی ها برای انجام بازی های نشستنی نیز در نظر گرفته شود. چنین اتاقی باید با استفاده از مبلمان و یا قفسه و به منظور انجام فعالیت های مختلف چندین بخش داشته باشد. این اتاق می تواند به بخش های زیر تقسیم شود:

• گوشه ای نرم همراه با کف پوشیده شده با تشک، پشتی، بالش و پتو
• بخشی مخصوص بازی های خیس که معمولاً با ماسه و آب انجام می شود و می تواند برای گل بازی و فعالیت های هنری که به آب احتیاج دارند مورد استفاده قرار گیرند.
• بخشی برای اسباب بازی ها و بازی هایی که با استفاده از آن ها انجام می شوند.
• بخشی برای نمایش و انجام بازی های نمایشی
• گوشه ای برای انجام فعالیت های هنری و گرافیکی که دارای میز و صندلی متناسب با قد کودکان باشد و ابزارهایی مربوط به نقاشی و کلاژ نیز در آنجا نگهداری شوند.
• گوشه ای آرام و دنج برای قصه گویی و تعمق و آرامش

گوشه نرم: برای انجام فعالیت های ورزشی و جست و خیز و بازی هایی که حرکتی هستند. این گوشه را می توان با بخش مربوط به نمایش در هم ادغام کرد و بخش واحدی برای هر دو فعالیت ایجاد کرد. در این محل تعدادی اسباب بازی نرم و بالش های مختلف در شکل، رنگ و اندازه های کوناکون باید داشته باشد که کودک بتواند بر روی آنها بنشیند و در ضمن انجام فعالیت های حرکتی به شیوه های مختلف از آنها استفاده کند.

بخش مربوط به بازی های خیس: نیازمند یک روشویی با شیر آب سرد و گرم است. در این بخش می توان میز سفال و صندلی و جای مخصوص انجام ماسه بازی و آب بازی را قرار داد.

بخش مربوط به اسباب بازی: این بخش باید دارای قفسه هایی برای قرار دادن و طبقه بندی کردن اسباب بازی های مختلف باشد. جایی برای اسباب بازی های ساختاری مانند لگو و خانه عروسکی باید در نظر گرفت. وسایلی مانند بلوک های چوبی و ظروف و کاسه های پلاستیکی را نیز می توان در این گوشه قرار داد.

بخش مربوط به نمایش: همانطور که توصیه شد این بخش را می توان با بخش مربوط به فعالیت های حرکتی(گوشه نرم) در هم آمیخت و به کودکان اجازه داد که فعالیت های نمایشی را با حرکات خلاق ترکیب کنند و فعالیت های حرکتی را در راستای بازنمایی فعالیت های خاصی انجام دهند.

بخش مربوط به فعالیت های ترسیمی: بهتر است که این بخش در نزدیکی مکان مربوط به انجام بازی هایی که آب در آنها نقش دارد، قرار داشته باشد. در این بخش باید میز و صندلی وجود داشته باشد تا انجام فعالیت بطور نشسته ممکن شود. وجود سه پایه نقاشی امکان انجام این فعالیت را برای افرادی که مایل هستند ایستاده نقاشی کنند فراهم می کند.

بخش آرام: این بخش باید آرام و ساده باشد و امکان گوش دادن کودک به قصه هایی که توسط درمانگر و یا با همکاری وی خوانده می شود را فراهم کند. در این محل با توجه به فرهنگ غالب ناحیه ای که در آن قرار دارید می توانید از پشتی و تشک استفاده کنید و یا مبل راحت و مواردی مشابه با آن قراردهید.

دکوراسیون و تزیینات فضای داخلی اتاق بازی

دیوارهای اتاق ، ملایم باشند. تصاویر و پوستر های انتخاب شده و معین نیز می توانند جذابیت اتاق را بیشتر کنند. در انتخاب این تصاویر و عکس ها بایستی به موارد مختلفی توجه کرد؛ تصاویر فاقد پیش داوری های مختلف در زمینه تفاوت میان جنسیت، نژاد و گروه های مختلف قومی باشد. شلوغ کردن دیوارها و چسباندن تصاویر و پوسترهای مختلف می تواند مخل انجام بازی کودکان باشد. برای هر عکس یا پوستر باید دلیلی وجود داشته باشد. توجه به تغییر این پوستر ها نیز مهم است عدم تغییر در مکان و یا نوع تصاویر باعث می شود که به عنوان بخشی از دیوار در نظر گرفته شوند و توجه را جلب نکنند. در صورتی که اتاق انتخاب شده سقف بلندی داشته باشد، می توان سقف کاذب و ارزان قیمتی را که معمولاً با استفاده از یونولیت و یا پارچه هایی ایجاد می شوند، مورد استفاده قرار داد. استفاده از لامپ مهتابی توصیه نمی شود. استفاده از چراغهای گرد و قابل تنظیم، انتخاب مناسبی برای نورپردازی برای اتاق بازی به شمار می رود. با استفاده از این روش می توان نقاط خاصی را در اتاق انتخاب کرد و آن را روشنتر از سایر بخش های اتاق کرد. اگر بتوان کشو و یا کمد کوچکی را در اتاق به کودک اختصاص داد و وسایل شخصی و فعالیت های خلق شدۀ هنری وی را در آن قرار داد، کودک احساس تعلق بیشتری نسبت به فرایند بازی و اتاق بازی درمانی از خود نشان می دهد. اگر این کشو و یا کمد کوچک قابل قفل شدن باشد، احساس امنیت بیشتری در کودک ایجاد می کند. در اصلی اتاق بازی درمانی باید قابل قفل کردن باشد.

در صورتی که اتاقی با ویژگی های ذکر شده فوق وجود نداشته باشد و اتاقی چند منظوره برای بازی درمانی درنظر گرفته شود باید نکات زیر را در نظر گرفت:

زمان های مشخص و قابل برنامه ریزی برای انجام مداخلات بازی درمانی در نظر گرفته شود.

زمان مناسبی برای آماده کردن و نیز تمیز و جمع و جور کردن آن در نظر گرفته شود.

اتاق در ضمن انجام بازی درمانی باید آرام باشد و افراد مختلف نباید از طریق در زدن یا سر زدن، آرامش جلسه را بر هم زنند و در اجرای آن اخلالی ایجاد کنند.

این فضا هر چقدر کوچک باشد باید حداقل دارای گوشه های مختلفی برای اجرای فعالیت های کودک باشد و حتی اگر در گوشه ای مشخص لگن آبی برای انجام فعالیت هایی که نیازمند آب هستند قرار دهید می توانید انجام این بازی ها را توسط کودک تسهیل کنید. فعالیت های بازی گونه کودک و اسباب بازی هایی که وی مایل است در جلسه های دیگر مورد استفاده قرار دهد و یا محصولات هنری ایجاد شده توسط کودک باید قابلیت حفظ و نگهداری داشته باشند و از آن ها در چنین فضاهایی نیز محافظت شود.