کاربردهای بازی درمانی در تشخیص و ارزیابی

ارسال شده توسط: samitoys - در تاریخ 1398-01-21

کاربردهای بازی درمانی در تشخیص و ارزیابی

کاربردهای بازی درمانی در تشخیص و ارزیابی نخستین بار توسط مروستی(۱۹۸۹) توضیح داده شد. به اعتقاد وی این روش قادر خواهد بود که کودک را در وضعیتی قرار دهد که تضادهای درونی، آرزوها، رؤیاها و ادراک خود از دنیا را منعکس کند. در این روش و بدین منظور اسباب بازی هایی مشخص انتخاب می شوند و به گونه ای تنظیم می شوند که درمانگر (ارزیاب) بتواند با مشاهده بازی کودک، حادثه معنی دار و مهمی را که در زندگی او اتفاق افتاده است، شناسایی کند و اثر آن را بر رشد و شخصیت کودک، مورد بررسی قراردهد. فلسفه کاربرد بازی در زمینه تشخیص این است که کودک ضمن بازی احساسات واقعی خود را منعکس می کند و از این راه می توان به مشکل و یا مسئله اتفاق افتاده پی برد.

یکی از کاربردهای مهم بازی درمانی توانایی انعکاسی و بیانی بازده های حاصل از جلسات بازی است. هر چند بازی درمانی به منظور برخورد و رفع سؤالات، مسائل و مشکلاتی از این نوع شکل نگرفته است، با این وجود می تواند در خدمت پاسخ گویی به چنین سؤالاتی قرار گیرد. بنابراین وضعیت هایی وجود دارند که در ضمن آن آگاهی از چگونگی بازی کودک به موضوعی مهم تبدیل می شود. در ضمن ارزیابی ها سؤالاتی در مورد سطح عملکرد کودک نیز می تواند مطرح شوند. این عملکردها می تواند در پژوهش های مربوط به بازی و یا حیطه هایی که از بازی درمانی استفاده می کنند مانند کاردرمانی و آموزش های ویژه، و یا فعالیت هایی که با والدین و یا مراقبان انجام می شوند مورد تأکید قرار گیرد. توجه به این حیطه ها در بازی درمانی امری مهم است. تجاربی که از جلسات بازی درمانی حاصل می شوند می توانند در تمامی زمینه های ذکر شدۀ فوق مفید باشند. بنابراین روش بازی درمانی علاوه بر زمینه درمانی و تشخیصی می تواند برای مقاصد دیگر نیز مورد استفاده قرار گیرد، یکی از این مقاصد می تواند برنامه ارزیابی کودک باشد.